Et nemo nimium beatus est;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Satisne ergo pudori consulat, si quis sine teste libidini pareat? Non dolere, inquam, istud quam vim habeat postea videro; Duo Reges: constructio interrete. Eiuro, inquit adridens, iniquum, hac quidem de re;
Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere? Quod maxime efficit Theophrasti de beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur. Gerendus est mos, modo recte sentiat. Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Itaque contra est, ac dicitis; Ut proverbia non nulla veriora sint quam vestra dogmata. Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Videsne, ut haec concinant? Itaque quantum adiit periculum! ad honestatem enim illum omnem conatum suum referebat, non ad voluptatem. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sic consequentibus vestris sublatis prima tolluntur.
Venit ad extremum; Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis. Estne, quaeso, inquam, sitienti in bibendo voluptas? Illi enim inter se dissentiunt. Isto modo, ne si avia quidem eius nata non esset. Quid censes in Latino fore? Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Non potes, nisi retexueris illa.
Non est igitur voluptas bonum. Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem; Ita multo sanguine profuso in laetitia et in victoria est mortuus. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Cum praesertim illa perdiscere ludus esset. Vitiosum est enim in dividendo partem in genere numerare.
