Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Bork At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Sed plane dicit quod intellegit. Duo Reges: constructio interrete. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri.
Vadem te ad mortem tyranno dabis pro amico, ut Pythagoreus ille Siculo fecit tyranno? Tum ille: Tu autem cum ipse tantum librorum habeas, quos hic tandem requiris? Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui honeste non vivat, iucunde posse vivere. Hanc ergo intuens debet institutum illud quasi signum absolvere. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Quae contraria sunt his, malane? Eadem nunc mea adversum te oratio est. Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris.
Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Ut aliquid scire se gaudeant? Sit hoc ultimum bonorum, quod nunc a me defenditur; Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Zenonis est, inquam, hoc Stoici. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis.
Sed haec ab Antiocho, familiari nostro, dicuntur multo melius et fortius, quam a Stasea dicebantur. Ea, quae dialectici nunc tradunt et docent, nonne ab illis instituta sunt aut inventa sunt? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Sed quid sentiat, non videtis. Nam his libris eum malo quam reliquo ornatu villae delectari. Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
Age, inquies, ista parva sunt. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Bork Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare. Ita fit cum gravior, tum etiam splendidior oratio. Summae mihi videtur inscitiae. Nemo nostrum istius generis asotos iucunde putat vivere.
